دل ديدني هاي شهر  سرب وسراب(231)

ويژه عاشورا

من عاشورا را مكتبي براي باليدن ديدم ،نه شبي براي ناليدن،

كربلا را آموزه اي براي مكتب ديدم ، نه موزه اي براي مذهب؛

ذكر آن حماسه را نگاهي براي نگريستن ديدم، نه آهي براي گريستن؛

و آيين هاي سوگواري را نماد انگيزش شعور ديدم،نه جوشش شور.

من در كربلا سوز عطشي را ديدم كه همه زمين هاي كوير را سيراب ، و همه زمان هاي فقير را غرقاب كرد.

من در شامگاه عاشورا خروش سرخ خون را ديدم كه كه از پنجره سپيد مهتاب گذشت و پشت سياه شب سياه را درهم شكست و حقيقت سبز پيروزي خون بر شمشير،حلقوم بر تير، و حنجر بر خنجر را جاودانه كرد.

من در كنار خونين فرات تابش سيمين مهتاب را ديدم كه خواب طلايي ماهيان را نقره باران مي كرد و مي كوشيد تا جگر سوخته فرات را در اندوه جگرسوختگان عطشناك التيام بخشد.

من سيماي سرخ و فرياد سبز شهيدان نينوا را ديدم و شنيدم كه آيه « اني اعلم مالا تعلمون » را براي عرشيان تنفسير مي كرد و جانبازي جوانمردان كربلا ، حقيقت « فتبارك الله احسن الخالقين » را براي فرشيان تعبير مي نمود.

من در شامگاه عاشورا ،نمايشگاه عظيم كربلا را ديدم كه همه عظمت عشق،عزت،دلدادگي،حريت ، حميت و آزادگي را بر صفحه صفحه صحيفه هستي ترسيم مي كرد و عطر عصاره اين خون جوشان را سرمايه سرخي هر فلق و زيبايي هر شفق قرار مي داد.

                                   شفيعي مطهر

         دل ديدني هاي شهر  سرب وسراب(230)

من کسی را دیدم که گل را دوست داشت؛ چون همزنگ خون بود...

 و نیز کسی را دیدم که خون را هم که دوست داشت، به خاطر همرنگی با گل بود...

 و خیلی فرق است بین این دو!!

 من روزگار را گران ترین آموزگار دیدم. او به هر دانش آموز که تجربه می آموخت ، عمرش را به بهاي حق التدريس از او مي گرفت!

من هر روز را در حالی می بینم و سپری می کنم که از درک محاصره شدن وقایع بی رحم زندگی توسط حقیقت ها ، عاجزم...

من زندگی را سعی بین صفای احساس و مروه خرد دیدم.

ادامه دارد...

                                شفيعي مطهر

         دل ديدني هاي شهر  سرب وسراب(229)

من دو قطره آب را ديدم كه به هم نزدیك شدند و قطره اي بزرگ تر تشكيل دادند...

اما دو تكه سنگ را ديدم كه هیچ گاه نتوانستند با هم يگانه و یكی شوند !

پس هر چه سخت تر و قالبی تر باشیم، فهم دیگران برایمان مشكل تر، و در نتیجه امکان بزرگ تر شدنمان نیز كاهش می یابد...

آب در عین نرمی و لطافت در مقایسه با سنگ، به مراتب سر سخت تر، و در رسیدن به هدف خود لجوج تر و مصمم تر است.

سنگ، پشت نخستین مانع جدی می ایستد ؛ اما آب... به هر صورت راه خود را به سمت دریا می گشايد.

وقتي خدا را ديدم كه مشكلم را حل مي كرد، من به توانايي او ايمان مي آوردم و چون حل نمي كرد، مي فهميدم او به توانايي من ايمان دارد.

من اشخاص بزرگی را در دنیا موفق دیدم که همواره در روح خود برای وقایع و حوادث غیر منتظره، جای مخصوص باز می‌کنند.(با الهام از سخن موریس مترلینگ)
 

من مردان شجاع را فرصت آفرین دیدم و ترسوها را فرصت طلب .
(با الهام از سخن گوته)
 

         دل ديدني هاي شهر  سرب وسراب(229)

من دو قطره آب را ديدم كه به هم نزدیك شدند و قطره اي بزرگ تر تشكيل دادند...

اما دو تكه سنگ را ديدم كه هیچ گاه نتوانستند با هم يگانه و یكی شوند !

پس هر چه سخت تر و قالبی تر باشیم، فهم دیگران برایمان مشكل تر، و در نتیجه امکان بزرگ تر شدنمان نیز كاهش می یابد...

آب در عین نرمی و لطافت در مقایسه با سنگ، به مراتب سر سخت تر، و در رسیدن به هدف خود لجوج تر و مصمم تر است.

سنگ، پشت نخستین مانع جدی می ایستد ؛ اما آب... به هر صورت راه خود را به سمت دریا می گشايد.

وقتي خدا را ديدم كه مشكلم را حل مي كرد، من به توانايي او ايمان مي آوردم و چون حل نمي كرد، مي فهميدم او به توانايي من ايمان دارد.

من اشخاص بزرگی را در دنیا موفق دیدم که همواره در روح خود برای وقایع و حوادث غیر منتظره، جای مخصوص باز می‌کنند.(با الهام از سخن موریس مترلینگ)
 

من مردان شجاع را فرصت آفرین دیدم و ترسوها را فرصت طلب .
(با الهام از سخن گوته)
 

         دل ديدني هاي شهر  سرب وسراب(228)

من در اين شهر اصحاب كهف را ديدم كه نه پس از خوابي سيصد ساله، بلكه هر كس پس از خواب يك شبه چون از خواب برمي خاست ،از ارزش پولش مي كاست .

من ملتي را ديدم كه بپاخاست تا سياستش را ديني كند، ولي دينش سياسي شد.اين ملت به جاي ساختن اقتصاد انساني، انسان اقتصادي،به جاي خيابان شريف، شرافت خياباني ، به جاي ديدن رنگ آزادي ، اسارت رنگ شده ساخت؛ و به جاي درمان دردها، درد بي درمان گرفت. 

من آنگاه خود را راستگوتر از همیشه دیدم که بی اراده نمی دانستم چه می گویم!

من طلوع هر پگاه نو را آغاز یک نگاه نو به هستی دیدم.

من کلاغ هایی سیاه و زاغ هایی تباه را دیدم که در باغی غم زده و بوستانی ماتم دیده از برابر قفس عقابان تیزپرواز و شاهین های پاکباز با تبختر و تفرعن پرواز می کردند و با ناز جولان می دادند.

ادامه دارد...  

                        شفيعي مطهر

.:

         دل ديدني هاي شهر  سرب وسراب(227)

من انديشه را بستر شك، و شك را، حركت از يقينی فروتر به سوی يقينی فراتر دیدم .  

من نوزادي را ديدم كه چون مي خواستند او را از شير بازگيرند، به جاي پستان مام، پستانك ابهام در دهانش نهادند. شگفت آور اين كه او عادت كرد به جاي نوشيدن شير، نيوشيدن تحقير را تجربه كند.

من در جوامع تك صدايي و بسته، پيوندهاي سرمايه هاي اجتماعي را گسسته ديدم. با طنين صدايي خفيف از دگر انديشان حريف،احساس ها برمي خروشيد و اركان جامعه فرومي پاشيد.

من زير پوست تاريخي منجمد،جرياني مولد را ديدم كه مي رفت تا روزي نو بياغازد و روزگاري نوين بسازد.

من شهري را ديدم كه چون در آن ارزش ها عوض شد، عوضي ها با ارزش شدند.

ادامه دارد...  

                             شفيعي مطهر

         دل ديدني هاي شهر  سرب وسراب(226)

من علت نام آوری چارلی چاپلین و آلبرت انیشتین را در این دیدم که اولي حرف نمي زند،ولي همه  حرف او را می فهمند! ولی دومي حرف مي زند، ولي هیچ کس حرف وي را نمی فهمد!!

من همه جباران تاریخ را دیدم که هر چه ژرف تر در منجلاب رسوایی و مرداب تنهایی فرومی رفتند، بيشتر از صداقت مي كاستند و بر صلابت مي افزودند.

 من زورق هيچ ستمگر سفاكي را نديدم مگر اين كه بر امواج رام ستم پذيران حقير و درياي آرام قربانيان تحقير مي راند.

من هر بذر باوری را که در بستر ذهنم روییده می دیدم ، مي كوشيدم آن نهال باور را بارور كنم و از آن ميوه حقيقت بچينم.

من بسیاری از مردم را دیدم که به لطیفه های تکراری نمی خندند ، ولي براي غم ها و غصه هاي تكراري  بارها مي گريند!!

ادامه دارد...

                               شفيعي مطهر

         دل ديدني هاي شهر  سرب وسراب(225)

من همه  پیشرفت ها و ترقیات انسان ها را میوه هایی روییده از درخت سوال و جرعه هایی جوشیده از چشمه آمال دیدم.

من لبخند را در بازار بزرگ زندگی ارزان ترین کالا و زیباترین غنچه شکوفا دیدم. 

من کسانی را منطقی و منصف دیدم که زیاد کتاب می خوانند ، ولی کسانی را خشك مغز و متحجر ديدم که  که فقط یک کتاب را زياد و همیشه می خوانند و فکر می کنند همه نوشته های آن صحیح است .

من بخيل خسيس را چون كرمي خاكي ديدم كه خوراكش خاك بود، اما در خوردن آن هم امساك مي كرد، چون مي ترسيد خاك تمام شود!

من شب پره اي را ديدم كه روزها بيرون نمي آمد ، چون مي ترسيد مردم شيفته زيبايي او شوند.

ادامه دارد...

                             شفيعي مطهر

         دل ديدني هاي شهر  سرب وسراب(224)

من چه بسيار فرمانرواياني را دیدم مست از باده قدرت و سرمست از باد شوکت . آنان جقايق را از خلق مي نهفتند و پند دلسوزان را نمي پذيرفتند . سرانجام آن قدر با سمند ستم تاختند تا مركب هاي غرور ، راكبان مغرور را به ژرفاي دره تباهي فروانداختند. 

من اكسير محبت را برنده تر از شمشير قدرت ديدم.مهر و محبت، شير درنده را رام و وحشي غرنده را آرام مي كند.

من محبت را دیدم که قدرت را می آورد نه قدرت ، محبت را. محبت،از مار گزنده ، دوستي برازنده مي سازد. 

من مرگ گریزی را دیدم که برای گریز از مرگ کارهایی می کرد که هیچ گاه برای زندگی کردن  چنین کارهایی نمی کرد.

  من خنیاگری را دیدم که در ساز او سوزی بود و این سوز را برای ساز می خواست.

او می سوخت برای ساختن و می ساخت برای سوختن!

او سوز را برای اثربخشی ساز می خواست و ساز را برای بازآفرینی سوز!

ادامه دارد...

                         شفيعي مطهر

         دل ديدني هاي شهر  سرب وسراب(223)

من اندیشیدن را سخت ترین کار بشر دیدم.

من در دنيا هيچ وسيله اي را ندیدم كه بشر براي فرار از تحمل و زحمت فكر كردن، به آن متوسل نشده باشد!(با الهام از سخن توماس اديسون)

من در بسیاری از موارد، رنج و سختي را بهترين يار و ياور خود ديدم، آن گاه كه توانستم از آن به طور موثر بهره جويم.

من هر پرنده اي را كه بلندپروازتر ديدم، افق ديدش را بازتر يافتم. مرغ انديشه هرچه بلند پروازتر، ديدش بازتر!

من در سیمای عفریت جنگ جز کشتار و ویرانی و در صلح و آشتی جز انسانیت و مهربانی ندیدم.

ادامه دارد...

                             شفيعي مطهر