دل دیدنی های شهر 

سرب و سراب(347)

من كلبه ام را پر از تنهايي و قفسم را انباشته از آرزوي رهايي ديدم؛ اما اين احساس نه معاش مي خواهد و نه از تلاش مي كاهد.

من انسان هاي بزرگي را ديدم كه عمري زيستن با آنان برايم لحظه اي بود و يك لحظه بي آنان زيستن به درازاي عمري مي نمود.

من تهمت را چون زغالي سياه و رنگي تباه ديدم كه اگر متهم را هم نسوزاند، او را سياه مي كند.

من محال ترين رويداد زندگيم را آن گاه ممكن ديدم كه باور خود مبني بر محال بودنش را تغيير دادم.

من شيشه و آيينه را از يك جنس ديدم؛ اما در اولي ،ديگران را و در دومي تنها خود را ديدم.تنها تفاوت آن دو را در اين يافتم كه اولي پيراسته از هر رنگي است؛ ولي دومي آلوده به جيوه خودبيني است.

ادامه دارد...

                                 شفيعي مطهر

 

دل دیدنی های شهر 

سرب و سراب(346)

 

 

من مترسك ها را دوست دارم،نه به خاطر اين كه پزنده ها را مي ترسانند، براي اين كه تنهايي را درك مي كنند.

 من آدم هاي تنها را خيلي خوش شانس ديدم، چون كسي را براي از دست دادن ندارند.

من صخره سنگ هاي سختي ها را نه بر فراز آلام ، كه در زير گام نهادم و از آن ها پلي ساختم براي عبور و ايجاد تحولي در شعور.

من بياباني را ديدم پوشيده از برگ و در دل آن جاده اي از گلبرگ ؛ اما هيچ جاده اي را نديدم كه به هيچ مقصدي برود. اين مسافر عاشق و مهاجر لايق است كه بايد از بي راهه ها ،راه بسازد و از همدردها، همراه.

من ابليس را برتر از متملق و چاپلوس ديدم؛ زيرا او جاودانگي در جهنم را به جان خريد ؛اما تظاهر به دوستي آدم نكرد!!

 ادامه دارد....

                                       شفيعي مطهر

...و اينك تكمله هاي استاد باقري در ادامه مطلب:

 

 

دل دیدنی های شهر 

سرب و سراب(345)

 

 

من در هر لحظه از زندگي رشته هايي از حيات و سرشته هايي از ثبات را در حال گسستن ديدم.

من زندگي را نه برگ بودن در مسير باد، كه مرد بودن در آزمون ريشه هاي رشد و رشاد ديدم.

من مهر و محبت را چون سكه اي ديدم كه اگر داخل قلك قلب افتاد، ديگر جز با شكستن قلك نمي توان آن را بيرون آورد.

من صحن و سراي اين شهر را پر از كساني ديدم كه همان گونه كه تو را مي بوسند، در ذهنشان طناب دار تو را مي بافند.

من در دوران سختي، دوستان يك رنگ را شناختم و در روزهاي خوشبختي، چاپلوسان پر نيرنگ را!

 ادامه دارد...

                                     شفيعي مطهر 

دل دیدنی های شهر 

سرب و سراب(344)

من نماز را نردبان بلند و پل پيوند بين خود و خدا ديدم و ذكر را پر و بالي براي پرواز از خاك تا افلاك يافتم.

من هيچ دانه و دامي نديدم مگر اين كه در نهانگاه آن ننگي خفته يا نيرنگي نهفته بود.

من شعر و فلسفه را سپهر بي كران و نردبان آسمان ديدم.

من توفاني صرصر و تندبادي ويرانگر را ديدم كه از ديار جهل و جمود وزيد و بنيان آشيانه اي گرم و لانه اي نرم را درهم كوبيد؛ آشيانه اي كه با خون دل ،گرم و با گلبرگ هاي فضائل نرم شده بود. از اين تندباد آشيانه اي لرزيد كه به دل بستن مي ارزيد.

من در فراق، شوق وصال را ديدم و در وصال ،بيم فراق؛بنابراين لذتي كه در فراق است، در وصال نيست.

ادامه دارد... 

                                          شفيعي مطهر

دل دیدنی های شهر 

سرب و سراب(343)

من خدا را ديدم كه گاه آسماني را مي گرياند تا نوگلي را بخنداند.

من آن گاه خود را بيشتر گم شده ديدم كه احساس كردم به دنبال دستي رفته ام كه آن را گرفته بودم تا گم نشوم!! اكنون بيشترين اضطراب من نه ترس از گم كردن راه، كه هراس از گرفتن دست همراه است.

من سه هزار طاووس را ديدم كه پر و بال دادند تا يك عروس با پر طاووس برقصد.(اشاره به رويدادي واقعي)

من جوهره هر دين و عصاره هر آيين را تسليم مطلق در برابر اوامر الهي ديدم. شريعت ها و طريقت ها راه هاي وصول اند، نه مقاصد و اصول.

من زندگي را فهم و كشف خود در لحظه ديدم و ذكر را خودكاوي و يادآوري آگاهي هاي انتسابي و غريزي و فطري يافتم.(فرجعوا الي انفسهم)

ادامه دارد...

                               شفيعي مطهر 

دل دیدنی های شهر 

سرب و سراب(342)

من درياي آرام را تلخ ترين وضعيت براي ماهيان و شيرين ترين شكل براي صيادان ديدم. آنگاه دانستم كه تلاطم و توفان هاي درياي زندگي چه حكمت ها و مصلحت هايي در پي دارد.

من محبت و مهر را ديدم ريخته بر كف و آميخته با هدف . گفتم :چه زيباست كه در پس دانه، دام و در پي لانه، لگام نباشد.(لگام = افسار ، دهنه)

من چون کودکان گل فروش ، مردان خانه به دوش ،مادران سیاه پوش ،واعظان دین فروش ،محراب های فرش پوش ، جوانان كليه فروش ، زنان عشق فروش و انسان هاي آدم فروش را ديدم، فهميدم كه پازل يك جامعه زير سلطه خودكامه رو به تكامل است.

من درخت كهني را ديدم كه آن را بريدند و از آن ميليون ها چوب كبريت ساختند؛ اما زماني را نيز ديدم كه يك چوب كبريت توانست ميليون ها درخت را به آتش بكشد.

من روزگاري را ديدم كه فاجعه را بيش از تدبير، به تصوير مي كشيدند.گويي همه اصحاب تصويرند، نه تدبير.

ادامه دارد...

                                      شفيعي مطهر

دل دیدنی های شهر 

سرب و سراب(341)

من نسل ديروز را اسير سرپنجه هاي انديشه نسل فردا ديدم.نسل فردا با ياري هيولاي فضاي مجاز، همه حقايق راز را مي بلعيد و با نيروي ديجيتال همه راه هاي گذشته و حال را درمي نورديد.

من بسياري را ديدم كه مرا مي شناختند؛ اما چه اندك بودند آنان كه مرا درك مي  كردند؛ زيرا درك بسيار شگرف تر از شناختن و فهم ژرف تر از نواختن است.

من در اين شهر مديراني را ديدم كه حتي فقر را با فرق بين مردم توزيع مي كنند.

من مادر را پيامبري ديدم با انباني پر از راز و زنبيلي انباشته از اعجاز . مادر ابربشري است كه در نخستين سوز زمستاني تنها النگويش را براي گرم كردن بچه هايش تبديل به بخاري مي كند!! (با الهام از وب زينب سلطاني)

من مردمي را ديدم كه تنها فعل هايي را صرف مي كردند كه برايشان صرف مي كرد!

ادامه دارد...

                                  شفيعي مطهر

دل دیدنی های شهر 

سرب و سراب(339)

من عظمت بسیاری از مردان بزرگ را مدیون " مشکلات بزرگی " دیدم که در زندگی با آن روبه رو بوده اند . 

(با الهام از سخن اسپرژن)

من نسلی را دیدم از باستان بازگشته و تاریخ مصرف گذشته  با دسته کلیدی زنگ زده ،كه مي خواست با آن كليدهاي كهنه همه قفل هاي نو را باز كند....و همچنان درمانده و از همه جا رانده!! 

من تا کنون کسی را ندیدم که از گردنه ممات و گردونه حیات زنده بیرون بیاید!

 من روسپیانی را دیدم با دامانی آلوده و چاك، ولي با اذهانی باكره و پاك .

من انرژی تولید شده خورشید را در  یک ثانیه تا بدان پايه بسيار دیدم که برای مصرف انرژي یک میلیون سال زمین کافی بود.با خود گفتم اگر انرژی آه یک مظلوم را بر آن بیفزایند،مصرف ميليون ها سال كهكشان ها را نيز تامين مي كند.

ادامه دارد....

                           شفيعي مطهر

دل دیدنی های شهر 

سرب و سراب(338)

من کسانی را بزرگ دیدم كه در سينه خود قلبي كودكانه دارند .

(با الهام از سخن منسيوس)

من همه انسان ها را دو گونه دیدم:برخی «شرافت» داشتند و بعضی،«شر» و« آفت!»

من بسیاری از انسان ها را به دنبال دنیایی دیدم که روز به روز از آن دورتر می شوند،

و غافل اند از آخرتی که روز به روز به آن نزدیک تر می شوند.

(با الهام از سخن امام علی علیه السلام)

من غروز و تکبر را زاییده قدرت مادی، و فروتني را زاده قدرت معنوي ديدم.

من گناهی را بالاتر از این ندیدم که از گناه دیگران پرده برداریم .

(با الهام از سخن جبران خلیل جبران) 

ادامه دارد...

                               شفيعي مطهر

دل دیدنی های شهر 

سرب و سراب(337)

من روشنگرانی را دیدم که به گاه هجوم شب های سیاه ،ماه مي شدند و به هنگام يورش سيلاب، ماهي.در آن نور مي افروختند و در اين زيستن با سرور را مي آموختند.

من زيستن نوشين و زندگی شیرین را نه در شادی کردن، كه در شادكردن ديدم.

من تماشاخانه دنيا را ديدم با درهايي بسته و تماشاگراني دل خسته، از تالار نمايش رانده و پشت در مانده.همه از پشت در، درباره  نمايش با روحيه اي كنجكاوانه به گمانه زني مشغول بوديم؛ در حالي كه روي صحنه نمايشي متفاوت با گمانه ما در حال جريان بود.

من بذر هر باوری که در بستر خاطر افشاندم، نهالي از حقيقت را از آن بذر باور ،بارور ديدم.

من فریب را  رايج ترين سكه و رفيع ترين اريكه در بازار شهر سرب و سراب ديدم.

ادامه دارد...

                            شفيعي مطهر

دل دیدنی های شهر 

سرب و سراب(336)

من دل کندن از یاران حق پژوه را سخت تر از کندن کوه دیدم؛ زيرا اگر چنين كاري ممكن بود، فرهاد به جاي كوه كندن، دل مي كند.

من چون حركت دوراني زمين را در هر روز و هر سال ديدم كه به دور خود و خورشيد مي گردد، دانستم كه اگر اين پوسته حركت تكراري و قشر حصاري را نشكافم و در كاسبرگم نشكفم، محروم از بقاي جاودان و محكوم به فناي نسيان  هستم.

ادامه دارد...

                               شفيعي مطهر

دل دیدنی های شهر 

سرب و سراب(335)

من مسیحیان مصر را دیدم که در انقلاب بهار عربی به هنگام نماز جماعت انقلابیون مسلمان، دست در دست یکدیگر نهاده از آنان حفاظت می کنند.بنابراين فهميدم كه اگر بر آستانه تحمل بيفزاييم ،مي توانيم در سايه سار مهرباني همديگر بياساييم.

من دختری صلح جو و انسانی نیک خو را دیدم که به جای گلوله ،گل را و به جاي تجاهل،تامل را در لوله تفنگ مي گذارد.بنابراين باور كنيم كه لبخند محبت مي تواند بر گزند خشونت چيره شود.

من انساني را ديدم كه وقتي هيچ ياوري براي دفاع از حق و حقيقت و آزادي ندارد، جان خود را در برابر تانك هاي مهاجم قرار مي دهد.اين واپسين توان باورمند و آخرين شگرد شكوهمند اوست.

من درخت چناری را دیدم که از بی ثمری بیزار و از شوق روشنگری بی قرار بود. بنابراین ناگزیر تن به تبر تیز سپرد تا پیکرش در کلاس درس کودکان در سیمای تخته سیاه شمع آگاهی بیفروزد و به دیگران ایثار بیاموزد.

 من بستری گرم تر و بالشی نرم تر از وجدان آسوده و آرام و خاطری رها و رام ندیدم.

ادامه دارد...

                               شفيعي مطهر

دل دیدنی های شهر 

سرب و سراب(334)

من خوش ترین سرمستی را  از آن رنجوری دیدم که از رنج های خود روی برتابد و خویشتن را فراموش کند. (با الهام از سخن نیچه)

من مترسکاني را دیدم که همه محصول مزرعه را خوردند و بیچاره کلاغ ها زیر بار تهمت سیاه شدند.

من پرتوهای خورشید را آن گاه سوزنده و فروزنده دیدم که متمرکز شدند. بنابراین فهمیدم که تا افکار خود را درباره کار خود متمرکز نکنم، موفق به حل مشكل نمي شوم.(با الهام از سخن الكساندر گراهام بل)

من زمان را غارتگری غریب و شتابگری عجیب دیدم.هر ثانیه اش که می گذرد،چیزی از ما را با خود می برد. هرچه را هست، بی اجازه می برد و تنها یک چیز را همیشه فراموش می کند : حس دوست داشتن تو را...(با الهام از سخن آنتوان سنت اگزوپري)

من وقتي وفای سگی را دیدم که پس از دو روز گذشتن از مرگ صاحبش هنوز حاضر به ترک خاک او نیست، چقدر تاسف خوردم از بی وفایی برخی دوستان و تنگ نظری بعضی از دنیاپرستان!

ادامه دارد...

                         شفيعي مطهر

...و اينك در ادامه مطلب تكمله هاي استاد باقري

  دل دیدنی های شهر 

سرب و سراب(333)

من تبر تیز را دیدم که با همه توش و توان بی رحمانه به جان درختان سبز جنگل افتاده بود. او تنها کاری را که می توانست ،بریدن و شکستن بود. غافل از آن که درختان با بريدن، كثير مي شوند و با شکستن، تکثیر .

 من در اين ديار چاپلوسي و رواج دست بوسي، كوتوله ها را بر فراز اريكه قدرت و بزرگواران را در انزوا و اسارت ديدم؛بنابراين دانستم كه آفتاب رستگاري اين قوم رو به غروب است و انديشمندان،مغضوب.

من اوج پرواز هر کس را به اندازه بلندای چکاد اندیشه های او دیدم.

من آن گاه که عشق را دیدم و مزه آن را چشیدم، ديگر نه چشمم خواب را ديد و نه ذهنم رويا را؛ زيرا از آن پس واقعيت را شيرين تر از روياي راز و حقيقت را روشن تر از مجاز ديدم.

من ارزش هر كس را به اندازه آن چيزي ديدم كه به آن مي انديشد.

ادامه دارد...

شفيعي مطهر

دل دیدنی های شهر 

سرب و سراب(332)

من آینده سازانی را دیدم بی آینده با آرزوهایی فزاینده. دُردانه های امید را بر رشته های سست وعده و وعید بسته بودند....وچه ساده می رفتند!!

 من هنرمند را كسي ديدم كه دنيا را آن گونه مي آفريند كه مي خواهد؛ البته آن چه را كه نمي توان با خشت اعمال ساخت، در بهشت آمال مي سازد. اگر نشد از مصالح خاك و خشت و سنگ،از واژه و فرهنگ مي سازد.

من تصویر سبز خیال را در تقویم سپید آمال دیدم و کوشیدم با اعمال خود آن را بسازم .

من بسیار سخت دیدم لحظه ای را که حـــرفم را نمی فهمند،و سخت تر این که حــــرفم را اشتباهی بفهمند، حــــالا می فهمم، که خـدا چه زجــــــری می کشد وقتی این همه آدم حـــرفش را نمي فهمند كه هــــیچ، اشتباهی هم مي فهـــمند.

 من عقل را مترسک مزرعه  عشق دیدم و عشق را براي زندگي بهاري جاودان و حياتي آژمان يافتم.

ادامه دارد...

                                 شفيعي مطهر

  دل دیدنی های شهر 

سرب و سراب(331)

من دوستاني را ديدم كه تركم نكردند؛اما كارهايي كردند كه ناگزير شدم تركشان كنم.

من عادت كردن را ناپسند ديدم و آن قدر از عادت فرار كردم كه به فرار، عادت كردم.

من زن و مرد را ديدم كه اولي ژرف تر را مي بيند و دومي دورتر را. دنيا برای مرد یک قلب است و قلب برای زن يك دنيا است.

من انسان ها را هر چه ارزشمندتر ديدم، دست نيافتني تر يافتم.

من درس دادن به انسان های بی خرد را چون آب دادن به گل های مصنوعی دیدم.

ادامه دارد...

                         شفيعي مطهر

  دل دیدنی های شهر سرب و سراب(330)

من چه بسیار از احساس های خوشبختی و آسایش را در آیینه نشنیدن ها ! و نشناختن ها ! و نفهمیدن ها! دیدم، مگر نمی دانید بزرگ ترین دشمن آدمی فهم اوست؟!!

 من بــرخی از آدم ها را دیدم که از مــسیر زنــدگی مــا گذشتند و با رفتنشان  درس هایی به ما آموختند کــه اگــر "می مــاندند" ،هــرگز یــاد نــمی گــرفتیم ...

من بادکنک را هم ديدم كه نفسم را برنمي تابد و سر می زند به هر كاه و كوه تا تهی شود از غم و اندوه!

من تیر چراغ برق را ديدم و احساس كردم با او دردهايي مشترك دارم. شب ها دلمان پر نور است و سرمان تاریک .بامدادان دلمان خاموش و سرمان سنگین است.

من در عمر خود آدم هاي بسياري را ديدم كه به جاي آن كه تغيير كنند، تعويض شدند.آن گاه بين خود و من گودالي هايي كندند به ژرفاي ابهام و به درازاي اوهام و آن را با دلايل واهي و پندارهاي تباهي انباشتند. 

ادامه دارد...

                           شفيعي مطهر

  دل دیدنی های شهر سرب و سراب(329)

من راکب و مرکب را دیدم که اگر آن بر گرده این نمی نشست،گرده اين چيزي كم داشت! آن گاه بود كه فهميدم ستمكش جزء لايتجزاي فرايند ستم است. به ديگر سخن ستم سناريويي است كه اجراي موفقيت آميز آن در گروي بازي خوب ستمكش است! 

 

من كهنسالان اين دير كهن و پويشگران اين دشت سترون را دیدم که در حسرت روزهاي رفته با عصای کوچکی ، کوچه های کودکی را می کاويدند و با افسوس مي ناليدند. 

من اعتماد را چون كاغذي لطيف و زرورقي ظريف ديدم كه وقتي آن را مچاله كني، ديگر به حالت نخست برنمي گردد.

من مرگ را از همه چیز نزدیک تر و رشته حیات را از همه چیز باریک تر دیدم. اشیا از آنچه در آینه می بینیم ،به ما نزدیک ترند.

من هر انسان را دیدم که با سرنوشتی ویژه به دنیا آمد و باید وظیفه ای را به انجام برساند. باید کاری را به پایان برد . پس آمدنش تصادفی نیست و هدفی به دنبال دارد. اگر پیوسته بکوشد،  در پایان پیروزی از آن او خواهد بود.

 ادامه دارد...

                       شفيعي مطهر

   دل دیدنی های شهر سرب و سراب(328)

من هیچ چیز را بدتر از رفتار برابر با افراد نابرابر ندیدم ،زيرا اين برابري انگیزش افراد را از بین ببرد.

 (با الهام از سخن جو کراز)

 من مشتری را بالاترین مدیر موثر و مقام ناظر در یک سازمان دیدم؛ زيرا اوست كه می تواند در شرکت،هر مقامي را از كار اخراج کند تنها با خرج کردن پولش در جایی دیگر.
 (با الهام از سخن سم والتون)  

من ریاکاری،تملق و تظاهر را از ويژگي هاي همه حكومت هاي  ایدئولوژیک و سرکوب گر در قرن بیستم (کمونیسم، نازیسم، فاشیسم، بعثیسم، طالبانیسم و ...) ديدم.
 

 

من وجود اختلاف نظر را كمال بخش ديدم؛ البته در جوامع دموكراتيك نه ايده ئولوژيك؛ زيرا آنجا اختلاف آيه كمال است و اينجا مايه زوال ؛ اعمال اختلاف نظر در آنجا يك بازي بُرد - بُرد است و در اينجا یک بازي باخت - باخت ؛ زيرا در آنجا آستانه تحمل بالاست و در اينجا زبانه تحميل . در آنجا تکثر اندیشه ها حاکم است و در اینجا تکثیر تیشه ها! آنجا همه را تنویر می کنند و اینجا،تكفير.  

ادامه دارد...

                          شفيعي مطهر

دل دیدنی های شهر سرب و سراب(327)

من در کوچه پس کوچه های جامعه افراد بسیاری را دیدم که با دیدن آدم ها فریاد می زدند: آی گرگ !! آی گرگ!!...نمی دانم چوپان دروغگو بازگشته یا.....؟

من  روز ها را قابل دل بستن ندیدم !

زیرا روزها به فصل که می رسند،رنگ عوض می کنند !

با شب بمان شب گر چه تاریک است !

اما همیشه یک رنگ است .

 (با الهام از سخن دکتر علی شریعتی)

من توپ فوتبال را دیدم که سایه هیولایی و لایه تماشایی خود را بر سر نسل جوان افکنده و باطل السحر همه مطالبات اجتماعی و نیازهای اقناعی آنان شده بود. 

من شکوه را نه در اقیانوس کبیر که در فانوس منیر دیدم. آن، با آن همه صلابت پایبوس هر ساحل مواج بود و این با همه صداقت نجات بخش هر غریق امواج .

نمی خواهم چو اقیانوس باشم

كه بر هر ساحلی  پابوس  باشم

دلم می خواهد  از بهر  غریقی

رهايي بخش چون فانوس باشم

من روند ساری و جاری جهان آفرینش را اجرای نمایشنامه ای دیدم که نویسنده سناریوی و كارگردان آن آفرینشگر حکیم و بازیگران آن، ما انسان ها هستیم. مهم نیست که در نقش شاه یا گدا، دارا يا ندار، زيبا يا زشت، مرد يا زن و...بازي مي كنيم ؛بلكه مهم اين است كه هر نقشي كارگردان هستي آفرين بر عهده مان نهاده ، آن را خوب بازي كنيم.

ادامه دارد...

                          شفيعي مطهر

دل دیدنی های شهر سرب و سراب(326)

من انسان هاي بزرگ را ديدم كه سكوت را براي سخن گفتن برمي گزينند،

من انسان هاي بزرگ را ديدم كه به دنبال خلق مسئله هستند،

انسان هاي متوسط به دنبال حل مسئله

 و انسان هاي كوچك مسئله اي ندارند. 

من نوگلي سختكوش را ديدم كه عاشقانه سنگ ها را مي شكافت و بر بستري از شبرنگ ها مي شكفت تا عرصه زيست را تجربه كند.

گر بخواهم گل بروید بعد از این از سینه ام

صبر باید کرد تا سنگ مزاری بشکند ...

 من تنديس فوعوني را ديدم از جنس شيشه اما بي ريشه . گفتم چه خوب بود جنس همه آدم ها از شيشه صاف و زلال بود و مي شد ژرفاي دل شان را ديد.

من بسیاری را دیدم که نيمي از عمر را به تمسخر آنچه ديگران به آن اعتقاد دارند، مي گذرانند و 

ادامه دارد....

                        شفيعي مطهر             

  دل دیدنی های شهر سرب و سراب(325)

 
 من انسان هاي بزرگ را دیدم که در باره عقاید  سخن مي گويند،

انسان هاي متوسط در باره وقایع  

و انسان هاي كوچك پشت سر ديگران حرف مي زنند.
 

من انسان هاي بزرگ را ديدم كه درد ديگران را دارند،

انسان هاي متوسط درد خودشان را 
 
و انسان هاي كوچك بي دردند.

من انسان هاي بزرگ را ديدم كه عظمت ديگران را مي بينند،

انسان هاي متوسط به دنبال عظمت خود 

 و انسان هاي كوچك عظمت خود را در تحقير ديگران مي بينند.

من انسان هاي بزرگ را ديدم كه به دنبال كسب حكمت هستند،

انسان هاي متوسط به دنبال كسب دانش هستند 
 
 و انسان هاي كوچك به دنبال كسب سواد .

من انسان هاي بزرگ را ديدم كه به دنبال طرح پرسش هاي بي پاسخ هستند،

ادامه دارد....

                              شفيعي مطهر

:

  دل دیدنی های شهر سرب و سراب(324)

من هر چه خود را از وایستگی به زندگی رهانیدم ، خود را زنده تر احساس كردم.

من دنيا را پر از تباهي ها ديدم، نه به خاطر وجود آدم هاي بد، بلكه به خاطر سكوت آدم هاي خوب.(با الهام از سخن ناپلئون)

من خوشبختي را نه يافتني، كه ساختني ديدم.

من هيچ حرفي را باور كردني نديدم درمملکتی که فقط دولت حق حرف زدن دارد.

( با الهام از سخن دکترعلی  شریعتی)

من كوچه هاي قديم را گرم و باريك و دل ها را به هم نرم و نزديك ديدم؛ اما امروز بزرگ راه ها را پهن و سرد و دل ها را تنگ و پر درد مي بينم.

ادامه دارد... 

                        شفيعي مطهر

    دل دیدنی های شهر سرب و سراب(323)

من بسیاری را دیدم که شخصیت مرا با برخوردم اشتباه گرفتند، زيرا شخصیت من چیزی است که من هستم، اما برخورد من بستگی دارد به  این که " تو "کیستی.

من هر چه را كه ديدم از دست می رود، گفتم بگذار برود. چیزی که به التماس آلوده باشد، نمی خواهم، هر چه باشد. حتی زندگی...

 ( با الهام از سخن  ارنستو چه گوارا )

من کشف اقیانوس های جدید را در جرات ترک ساحل هاي ترديد ديدم . این دنیا دنیای تغییر است، نه تقدیر. 

 (با الهام از سخن ژان پل سارتر) 

من افراد قشري و سطحي نگر را شيفته شناخته ها و فريفته برساخته هاي خويش ديدم. اينان متعصبانه با ناشناخته دشمن اند و نادانسته ها را اهريمن مي دانند. 

 من کسانی  را عمیق دیدم ،كه تلاش می کنند  واضح و شفاف باشند.

 کسی که دوست دارد به نظر توده  مردم عمیق بیاید، تلاش می کند  مبهم و کدر باشد.

توده  مردم کف هرجایی را که نتوانند ببینند، عمیق می پندارند و از غرق شدن خیلی واهمه دارند.

 (با الهام از سخن نیچه)

ادامه دارد...

                       شفيعي مطهر 

    دل دیدنی های شهر سرب و سراب(321)

من آن گاه انسان را در کار سیاست  فریب خورده دیدم که تصور می کرد دیگران را فریب داده است .

 ( با الهام از سخن ژول سیمون)

من عشق را همچون توفانی دیدم که سرزمین غبار گرفته وجود را پاک می کند و انگیزه رشد و باروری روزافزون را باروز می سازد . (با الهام از سخن ارد بزرگ)

من تاریخ را حقیقتى دیدم که سرانجام به افسانه تبدیل می شود و افسانه را دروغى دیدم که سرانجام به تاریخ مى پیوندد. (با الهام از سخن جین کاکتیو )

من طبیعت انسان را به گونه ای دیدم که می توان او را به کسب دانش رهنمون شد، اما نمى توان او را وادار به اندیشیدن کرد. (با الهام از سخن اف پى دانسى)

من آدمیانی اندک را دیدم که تنها به هدف می اندیشند  ! ولی بسیار کسان را دیدم که هدفشان جز خانه نشین کردن همان گروه و دسته کوچک نیست .

(با الهام از سخن ارد بزرگ)

ادامه دارد...

                           شفيعي مطهر

  دل دیدنی های شهر سرب و سراب(320)

من زندگی را رشته و ریسمانی دیدم که چرخ دنیا آن را کلاف می کند؛بنابراين کلافه نشو تا سر رشته را گم نکنی .

من خواب ها و لذت های دنیوی را چون خوابیدن شخصی ايمن روی ریل های راه آهن دیدم.

من هیچ گاه  از پیروی مقلدانه و تقلید کورکورانه چیزی نياموختم، ولی از شکست خیلی چیزها فرا گرفتم .

(با الهام از سخن کازوبون)

من برای نماز عشق ترتیبی ندیدم؛ چرا که با نخستین سر بر خاک گذاردن ، دیگر برخاستنی نیست .

 ( با الهام از سخن ارد بزرگ)

من پذیرش اشتباه و ایده و اقرار به تغییر عقیده را نیازمند شجاعت و شهامت دیدم که هر کسی آن را ندارد. تنها انسان های بزرگ و شجاعان سترگ قادر به به این اعتراف هستند.

ادامه دارد...

                              شفيعي مطهر

...و اينك تكمله هاي استاد باقري در ادامه مطلب:

  دل دیدنی های شهر سرب و سراب(319)

من عشق راستین را پاک ماندن در موج فساد و آب ماندن در اوج انجماد دیدم.

من چون سرنوشت یوسف را دیدم،دانستم كه تا برادران در چاه نيندازنت ،به عزيزي برنمي افرازنت.

من زندگی را منشوری  در حرکت دوار دیدم؛ منشوری که پرتو پر شکوه آفرينش با رنگ های بدیع و دلفریبش آن را دوست داشتنی،خیال انگیز و پر شور ساخته است.

 من بهتر آن ديدم که غرورم را به خاطر کسی که دوستش دارم، از دست بدهم؛ تا این که کسی را که دوست دارم، به خاطر غرورم از دست بدهم.

  من اين شهر را باغ وحشي ديدم كه در آن جای انسان ها و حیوانات وحشی عوض شده است. در اين جا درندگان و وحوش، آزادند و انسان هاي باهوش، دربند. در اين جا داشتن عقل و خرد مايه گرفتاري است و پستي فرومايگي و چاپلوسي،سرمايه جهانداري.

ادامه دارد...

                                 شفيعي مطهر

دل دیدنی های شهر سرب و سراب(316)

من زخم های هستی را بر شیارهای دستی دیدم که در درازای زمان و یهنای زمین هماره گل داده و گلوله خورده ؛ زيرا به جاي بهره گيري از قدرت عقل و عقلانيت،هميشه از قوت دست و فعاليت سود جسته است.

من پرنده ای دل افسرده را پناهنده دیدم بر دست های ترک خورده؛ اين دو يار نه هماورد كه همدرد بودند.اين، زخم رنج هاي روز را بر دست داشت و آن، زخم شكنج هاي روزگار را.

من جامعه اي را ديدم كه افراد آن تا مي توانستند قفلي را ببندند، نمي گشودند و تا مي توانستند گره روي كار بيندازند، باز نمي كردند.

من سری از سرهای سرکشان و خودکامگان  را زیر لگدهای خوارکننده کودکان دیدم .اين صفحه از تاريخ روزگار همچنان در حال تكرار است و فريادشان،فرار ، ولي افسوس كه خودكامگان نه گوشي براي شنيدن دارند و نه چشمي براي ديدن.

 ادامه دارد...

                                        شفيعي مطهر

دل دیدنی های شهر سرب و سراب(315)

 من فرمانروای خودکامه ای را در محاصره محافظان مسلح دیدم . به یاد فرد ساده اندیشی افتادم كه برای جلوگیری از سیل دور خانه اش سیم خاردار كشیده بود!

 

 

من دنیا را بیستونی دیدم بی فرهاد با حنجری بی فریاد. بیستون هست و شیرین هست و آن تیشه صخره شکن. تیشه ها در التهاب اند و اندیشه ها در خواب.بیستون ها ،فرهاد مي طلبند و حنجره ها، فرياد. عفريت هاي فرهادكش، فرمان مي رانند و خود را مطلق العنان مي دانند.

من گل های مستور را عاشق بلبل های پرشور دیدم ؛ اما اين زنبورهاي نيشدار بودند كه گل هاي مشكبار را در آغوش مي فشردند و از آن نوش مي نوشيدند.

من در دريا ماهي هاي پرشور را شناگر در ژرفاي درياي ديجور ديدم . اين ماهي هاي مرده و شناگران جان سپرده اند كه بر روي آب سرگردانند.

ادامه دارد...

                                   شفيعي مطهر

دل دیدنی های شهر سرب و سراب(314) 

من راننده ای را دیدم که مرتب جار می زد:« آزادی ! آزادی ! انقلاب تا آزادی پونصد تومان!....»

با خود گفتم:« خوش به حال این مسافران ! چه راهی نزدیک ! و چه هزینه ای اندک!»

من حقیقت آزاردهنده را بهتر از دروغ آرام بخش دیدم.

من سوختن برای کسی را شایسته دیدم که برای خاموش کردنم از اشکش مایه می گذارد.

من تقویم ها را غیرقابل اعتماد دیدم؛ زيرا بارها عيد را نشان دادند كه من نه عيدي ديدم و نه اميدي! 

ادامه دارد...

                      شفيعي مطهر

...و اينك پس از وقفه اي كوتاه تكمله هاي استاد باقري در در ادامه مطلب مي خوانيم:

      دل دیدنی های شهر سرب و سراب(313) 

من مادر را چون مدادی دیدم که با هر بار تراشیده شدن، کوچک و کوچک تر می شود... 

و اما پدر را چون یک خودکار شکیل و زیبا دیدم که در ظاهر ابهتش را همیشه حفظ می کند،خم به ابرو نمی آورد و خیلی سخت تر از این حرف هاست .فقط هیچ کس نمی بیند و نمی داند که چقدر دیگر می تواند بنویسد …تا ناگهان از نوشتن می ماند!

 

من بوسه بر لب مار را آسان تر از بوسه بر دست های قدرتمدار دیدم.آن اگر نیش می زند، اين بيش مي زند.آن بر لب مي زند و اين بر مكتب.آن جان را مي گيرد و اين جانان را.زهر آن تاثير مي كند و زهر اين تحقير. 

 

  

ادامه دارد....

                                   شفیعی مطهر

من مردان شجاع را فرصت آفرين و ترسوها را منتظر فرصت نشين ديدم.
(با الهام از سخن گوته) 

 

  

 

  

 

 

ادامه دارد... 

                         شفیعی مطهر

    دل دیدنی های شهر سرب و سراب (311)

من زیور و زینت انسان را در سه چیز دیدم:علم،محبت و آزادي.

(با الهام از سخن افلاطون) 

من ارزش زمان را نه در ميزان آن كه در شيوه بهره برداري از آن ديدم.
(با الهام از سخن لينكلن) 

من انسان هاي ستايش برانگيز را چون خورشيد ديدم؛ زيرا نمي توانستند كه نتابند.
(با الهام از سخن زرتشت)

من انسان ها را چون رودخانه ديدم كه هر چه ژرف ترند، شگرف ترند.
(با الهام از سخن منتسكيو)

من تنها كساني را در حل مساله ناتوان ديدم كه در درك همان مساله درمانده بودند.

(با الهام از سخن اچ.ك.چسترمن)

ادامه دارد...

                        شفیعی مطهر

  دل دیدنی های شهر سرب و سراب (310)

من کسانی را خوشبخت ندیدم که بسیار داشتند؛ بلکه افرادی را خوشبخت یافتم که داشته ها را قدر می دانستند و کاشته ها را بر صدر می نشاندند.

من معنا و مفهوم هر پدیده را نه در نهانگاه خود آن که در نوع برداشت های ما از آن دیدم.
 (با الهام از سخن آنتوان دوسنت اگزوپری)

من هیچ روح برتری جوی را ندیدم مگر این که آمیزه ای از دیوانگی و جنون را در آن دیدم.(با الهام از سخن ارسطو)

من هیچ کامیاب موفقی را ندیدم مگر این که از پل ریسک کردن گذشته بود.
(با الهام از سخن فیشر)

ادامه دارد...

                          شفیعی مطهر

   دل دیدنی های شهر سرب و سراب (309)

من هر گاه سياهي های شب را در اوج و تباهی های ناگوار را فوج فوج ديدم، سپيدي پگاه و روشنايي سحرگاه را نیز در ورای آن ديدم.

 من باور كردن دروغي را كه انسان صدبار آن را  شنيده، آسان تر دیدم از حقيقتي كه انسان حتي يك دفعه هم آن را نشنيده است.(با الهام از سخن جان كايزل)

من نم اشک و شبنم سرشک را بر دیدگان پدری داغدار دیدم که بر بالین نوگل پرپر خود می گریست ...اما تلخ تر از داغ این گل های پرپر ،پژمردن گل های آرمان رفتگان و افسردن جوانه های ایمان بازماندگان بود.

من لقمه هایی بزرگ تر از دهان و کلمه هایی سترگ تر از زبان را دیدم که اولی شکم ها را می درید و دومی سرها را می برید.اما...

من نیز بهترین جواب را برای ابلهان در سکوت و خاموشی دیدم؛ اما متاسفانه آنان بدین پندار رسیدند که:«حرف حساب جواب ندارد!»

 ادامه دارد...

                               شفیعی مطهر

   دل دیدنی های شهر سرب و سراب (308)

من فرق عاشق راستین و هوس باز مسکین را در این دیدم که اولی هر که را دوست دارد، زيبا مي بيند و دومي هر كه را زيبا مي بيند، دوست مي دارد.

 من هيچ گاه از ديدن درهاي بسته و پنجره های پیوسته نوميد نشدم؛ زيرا اگر نمي خواستند گشوده شود، به جاي آن ديوار مي ساختند.

من وجود خود را هديه خداوند به خود ديدم؛ بنابراين كوشيدم از آن هديه اي شايسته خداوند بسازم.

من هر گاه كه زندگی برایم خیلی سخت مي شد، به یاد مي آوردم که دریای آرام، ناخدای قهرمان نمی سازد.

من براي زيبايي صورت و سيرت انسان ها زيور و زينتي زيباتر از انديشه شايسته و فكر بايسته نديدم.

ادامه دارد...

                               شفیعی مطهر

دل دیدنی های شهر سرب و سراب (307)

 من زندگی را کاشتن دیدم، نه کُشتن؛ كاشتن ثانيه ها در بستر زمان، نه كُشتن لحظه ها در بستر زمین.

من هماره و همیشه و همه جا ، راستي را نماد بهروزي و نمود پيروزي ديدم؛ تنها پديده اي را كه ديدم نان ناراستي و كجي اش را مي خورد، برج پيزاست.

من علت شهرت انیشتین و چارلی چاپلین را در این دیدم که اولی حرف می زد و مردم آن را نمی فهمیدند، اما دومي حرف نمي زد و مردم آن را مي فهميدند. 

ادامه دارد...

                            شفیعی مطهر

   دل دیدنی های شهر سرب و سراب (306)

من آن گاه خود را تنها ديدم كه يك دنيا حرف براي گفتن و يك عالم انگيزه براي شكفتن داشتم، اما نه واژه اي را براي گفتن مي يافتم و نه كسي را براي شنفتن....
 و آن گاه بود كه آغوش خدا را پذيراترين  و گوش او را شنواترين يافتم.

من برخی پديده هاي كشيدني را ديدم و از ميان آن ها سه پديده را برگزيدم: نفس،رنج و انتظار را. احساس مي كنم هنگامي از دومي و سومي مي رهم كه اولي را فرونهم. 

 

 

من جستجوگری را دیدم که می خواست از برکه شب، ماهي كوكب بگيرد. دل مايه او بود و ساحل، سرمايه او. 

 ادامه دارد...

                                  شفیعی مطهر

 

من سپیدی و روشنایی روز و سیاهی و تیرگی شب را در چشمان خود دیدم، احساس كردم اگر چشمانم را ببندم، سياهي و تيرگي همه دنيا را دربرمي گيرد!! نمی دانم دنياي من يا دنياي ديگران را؟! 

من اعتماد را براي انسان ها تنها شناسنامه اي ديدم كه المثني ندارد. 

 

من حقيقت را آتشي ديدم كه انسان حق گريز و فرد حقيقت ستيز هر چه آن را بيشتر فرونشاند، او را بيشتر مي سوزاند.
 

ادامه دارد...

                                    شفیعی مطهر

  دل دیدنی های شهر سرب و سراب (304)

من در و دیوار این شهر را دیدم که از سکون ریشه ها و سکوت اندیشه ها به فریاد آمده بودند.

 

 من چون گلو را بسته و خاطر را خسته دیدم ،سال ها بذر سکوت را در بستر برهوت افشاندم و رویش سبز نهال حيات و حركت را به انتظار نشستم . تا سرانجام در بهاران بيداري از شاخساران ياد هزاران شکوفه فرياد شكفت و برهوت ايستايي، شور شكوفايي را پذيرفت. 

من کسی را دیدم با سه ستاره و ادعای سیصد سرباز سواره، در حالي كه آسمان بي ادعا را ديدم با هزاران ستاره و ماه و ماهپاره.